Bóg zawsze wskaże ci drogę...

 

Po krótkiej przerwie wracam do blogowania, napełniona nową dawką energii i inspiracji do działania.

Niedawno (a właściwie wczoraj :-)) wróciłam z mojej krótkiej podróży do Szwajcarii i Niemczech, ale nie będę koncentrować się w tym poście na tym co tam robiłam, co zobaczyłam (a zobaczyłam naprawdę wiele pięknych widoków :-)) lecz chcę zwrócić większą uwagę na to co spotkało mnie w drodze powrotnej.

Ciągle zadaję sobie pytania : "Jaką drogą iść..?" , "Jaki zawód wybrać, który by mnie satysfakcjonował..?" "Co mogę robić aby również poprzez swój zawód pomagać innym ludziom..?" I właśnie te pytania ciągle siedzą mi w głowie i każą dalej szukać tego zawodu, który będzie dla mnie idealny.

Już miałam wiele pomysłów. Chciałam być ortodontką, panią psycholog, reżyserką, podróżniczką, weterynarzem, oceanologiem itd...Tych pomysłów było naprawdę wiele. 

W dzieciństwie jak u większości dzieci moje marzenia sięgały aktorstwa i piosenkarstwa. Lecz szybko zrezygnowałam z tego pomysłu słysząc, że "to pospolite marzenia i lepiej być lekarzem, bo to zawód z przyszłością ..przecież dużo dzieci o tym marzy i prawie żadne z nich nie zostaje sławną gwiazdą"- oczywiście są wyjątki i ja też chciałam być jednym z tych wyjątków, więc zaczęłam na poważnie myśleć o aktorstwie.

Podczas mojej drogi powrotnej ze Szwajcarii do Krakowa, która trwała zaledwie dwie godziny  (dzięki cudownemu wynalazkowi jakim jest samolot :-)) usiadła obok mnie kobieta i ni stąd ni zowąd zadałam jej pytanie czy też podróżuje sama, a później nasza rozmowa potoczyła się na inne tematy i tak minął cały lot. Dowiedziałam się, że jest  aktorką teatralną i że bardzo wpływa to na jej życie. Poprzez role które odgrywa zapomina kim jest naprawdę i jakie są jej wartości. Chcąc zagrać rolę musi się w nią wczuć, przez co często nabiera cech postaci którą odgrywa, co potem odbija się na jej życiu prywatnym. Oprócz tego śpi zaledwie 4-5 godzin dziennie i nie ma w ogóle czasu dla siebie. Żyje w ciągłym stresie, pędząc z jednego teatru do drugiego, od terminu do terminu, co nawet nabawiło ją depresji. Na szczęście poznała kogoś , kto pomógł jej to wszystko uporządkować. Cieszę się że spotkałam tą osobę i życzę jej dalszego szczęścia. Dzięki niej już wiem że nie chcę być aktorką i prowadzić takiego życia, ale oczywiście są osoby które z pasją poświęcają się aktorstwu, sprawia im to radość i satysfakcję, więc nie chcę absolutnie nikogo zniechęcać do działania w tym kierunku.

Spotkanie na swojej drodze tej pani było dla mnie znakiem i wskazówką od Boga i na to chciałam zwrócić uwagę. Wiele ludzi nie wie jaką drogą iść i jakich dokonywać wyborów, podobnie jak ja.

Dlatego Bóg stawia na naszej drodze wiele znaków, które często nazywamy "zbiegiem okoliczności " lub "przypadkiem" nie dostrzegając w tym tej właśnie pomocy Bożej. Dla mnie wszystko ma swój cel i przeznaczenie i nic nie dzieje się bez powodu. Trzeba tylko umieć to dostrzec, wyciągnąć właściwą lekcję i iść swoją drogą.

 A pod spodem kilka zdjęć, które przywiozłam z podróży :-)

 

LuzernVierwaldstättersee

Vierwaldstättersee